Hayata dair…

Öncelikle kendime yuh, oha hatta çüşşş diyorum ve ekliyorum “kardeşim madem vaktin yok, zaman ayıramıyorsun blog’una ne demeye açtın bu sayfayı” değil mi ? 🙂 Şuraya bak utanmasam senede 2 yazı yazarak geçireceğim. Ama huyum bu biliyorum şimdi kendi kendime bundan sonra yazıcam felan diyeceğim ama değişen bir şey olmayacak.

Neyse efenim bu sıralar benim için önemli bir mevzuyu yazmak için girdim siteye.

Yıllardır denizde yüzerim amma velakin konu deniz dibine gelince hep YUSUF abimi hatırlayım kafamı bir an önce suyun dibinden çıkarmışımdır. Hatta bir kaç kez şınrokel (böyle mi yazılıyordu bilmiyorum) ile denemelerde bulunmuş sonra şınorkelin borusundan gelen sesten tırsıp hemen kafayı sudan çıkartmıştım.
Hep bir arkadan birisi gelecek yada ısıracakmış yada en kötüsü hareket çekecekmiş gibi hissediyorum suyun altında. E bu korkuda olunca bi türlü suyun dibini o güzellikleri göremiyordum.
(Devami icin TIKLA)

Yorum(8)

Filmin ismi bile tırsmak için yeterli aslında. Bugün vizyona giren bir türk filmi. Eşimle izlemeyi çok iserdim ama, kendisi tırstığı için mecbur sinemaya tek başıma gitmek zorunda kaldım. Millet olarak fazla tırsak olduğumuz için olsa gerek saolunun 3 te 1 i anca dolu idi. Bu arada Kanyon AVM de bulunan CineBonus gerçekten harika dizayn edilmiş. Süper bir kafeteryası, rahat koltuklara sahip. Sinema salonu çok büyük olmasada tatminkar. Filme geri dönecek olur isem, Türkiye’de son zamanlarda olan sinema atağı hızla sürüyor bes belli. Sürekli yeni çıkan Türk filmleri takdire şayan durumdalar. İnşallah daha da gelişerek ve daha iyi işler çıkararak devam eder.

Afişi bile tırsmaya yeter 🙂

(Devami icin TIKLA)

Yorum(1)

Filmin ilk serisine bayılmıştım. Hatta şurada da bununla ilgili yazımı yazmıştım.

Filmin 4ncü serisini izlemeye gittiğimin ilk 10 dk. sında “bu ne yaaa” demekten kendimi alamadım. Utanmasam filimden çıkacaktım o kadar kötü oldum. Artık akıl oyunlarından ziyade vahşet görüntüleri ile başlayan filmi beğenmedim. Herhalde bundan sonra da filmin devam serisini izlemeye gitmem.

Filmin konusu vs. den bashetmeyeyim gitmek isteyen olur filmin heyecanı kacmasın. Yine her zaman ki gibi enteresan ölüm tuzakları tasarlanmış. Bunları tasarlayan kişiyi tebrik etmek lazim, yoksa o kişiden korkmak mı lazım karar veremedim.

Filmin bitiş şekline bakar isek daha uzayacak gibi görünüyor.

Sloganı ” Ben öldüm diye oyun bitecek mi sandın”…

Yorum(0)

Bu sözüğü o kadar çok duydum ki yıllardır. Gidip bir bakayım şu karadenize dedim. 🙂 Yıllarca Ege ve Akdeniz bölgelerini arşınlamış biri olarak artık ülkemin farklı bölgelerini gezme ihtiyacı ağır basmaya başladı. Artık gezmek demek, tatil demek deniz – kum – güneş üçlüsünden çıkaramam gerektiğine inanmaya başladığımında kanıtı olacaktı bu seyahat.

Sabah erkenden çıkılması planlanan gezi ilk saatlerden başlayarak sekteye uğradı ve 4 saatlik gecikme ile Fazer’ım, ben ve yol arkadaşım kendimizi karadeniz yollarına atmaya hazırdık.

Hazır ve nazır şekilde yola çıkmaya hazırız. Motosikletlerin son kontrolleri yapıldı, güzelce yükler sabitlendi. Artık teker dönme vakti geldi. Kavacıktan hareketle yola cıkıyoruz…..

Bugun ki rotamız şu şekilde ; (Istanbul – Bolu – Mengen – Safranbolu – Amasra )

Daha fazla oyalanmadan basıyoruz marşa ve TEM Otoyolunu kullanarak Bolu çıkışına kadar devam ediyoruz. Artık Tünel de açıldığı için Bolu ya kadar olan yolumuzu tamamen otoyoldan tamamlıyoruz. Ama ben bu durumdan şikayetçiyim. Oldum olası sevemedim otoyolları. Motorun ruhuna ters diye düşünüyorum. Viraj dönemedikten sonra 4 şeritli yolda düz gitmenin ne zevki olaiblir ki ?  Bolu çıkışından ayrılıp Bolu Mengen’i de görerek geçmek niyetimiz. Türkiye’ce ünlü Bolu’lu Mengen ustaları belki gorürüz niyeti ile  Mengen ufak bir anadolu ilçesi. Fazlaca geç kalmadan Safranbolu ‘ya varıp orada daha fazla vakit geçirmek istediğimizden doğruca yolumuza devam ediyoruz. Artik biraz yoldan sapmalıyız diye düşünürken harita üzerinde kısa ama dağ yolu olduğu belli bir rotayı takip ederek (Eskipazar) yolumuza devam ediyoruz.
(Devami icin TIKLA)

Yorum(12)

Gec kalmış bir seyehatin aklımda kalanlarını yazmaya calışacağım.

Hindistanda başlamış olan WAN projemizin 2nci ayağı olan Amerika icin Subat 25 te yola çıktım. Toplam 15 gün boyunca bu proje ile ilgilendim.
Aksilikler peşimizi birakmadı her zamanki gibi proje ile ilgili olarak. Zaman zaman çok sıkıldım, projenin sağlıklı gitmediğini ve gitmeyeceğini düşündüm, fakat ben ve arkadaşım Yağmur elimizden geleni yapmaya çalıştık hep. İşi bir yana bırakırsak ; ilk defa Amerika ya gitmenin verdiği heyecanla…
(Devami icin TIKLA)

Yorum(0)